denken of voelen is de vraag

Bij het schrijven van deze titel dacht ik spontaan aan Shakespeare's citaat "To be or not to be, that's the question". Lees je verder, dan zal je begrijpen wat ik bedoel.

Onlangs was ik als mental coach in de gymzaal aanwezig en hoorde een trainer tegen één van zijn gymnastes zeggen dat ze tijdens het uitvoeren van haar sprongoefening moest "denken om haar lichaam te voelen". Er ontstond een spontane glimlach op mijn gezicht bij het horen van die uitspraak en ook de trainer van de beloftevolle jongens die daar aan het turnen waren, moest ervan glimlachen. Je moet weten, reeds geruime tijd ga ik naar tal van de trainingen van die jongens en begeleid ik zowel trainer als gymnasten op zowel cognitief, emotioneel als motorisch vlak. Volledig coherent met hun profiel om zoveel mogelijk uit hun potentieel te halen. Eén van de allereerste zaken waar ik de trainer enkele jaren geleden attent op maakte, was het verschil tussen denken en voelen. En net dat was het waar die uitspraak op van toepassing was. En wij daarom dus moesten glimlachen...

'Ik liet hem terugkeren naar zijn natuurlijke habitat. Dat maakte het gesprek veel makkelijker.'

Even later sprak ik er met die andere trainer over, waarop hij aanhaalde dat een turner/turnster bij uitstek toch moet kunnen voelen wat het lichaam doet. Hij heeft uiteraard een punt. En ook weer niet. Het gaat 'em over het bewustzijn en dat kan iets heel anders betekenen dan louter denken of voelen. De ene doet dat meer mentaal, de andere meer al voelend. Maar om dat samen te kunnen doen, dat is een ander paar mouwen. De clou is dat het verschil hem zit in de manier waarop je zo'n zaken verwoordt. Om het eenvoudig te zeggen: vraag je aan iemand "Hoe voel je je?", dan zal diegene op wie die vraag van toepassing is (en dus begrijpt) een gepast antwoord geven. De andere, meer 'denkende' persoon, begrijpt die vraag echter niet zo goed en zal eerder een kort of sociaal aanvaard antwoord geven. Daarnaast heb je nog een aparte categorie van meer 'denkende' mensen die graag als 'voeler' door het leven willen gaan, maar ook die vallen uiteindelijk door de mand. Bijvoorbeeld iemand antwoordde me ooit na een sessie TRE: "Ik ben aan het denken hoe ik me voel." Pas toen ik zei dat hij me gewoon mocht vertellen hoe het momenteel met hem gaat of wat hij bij zichzelf opmerkte, kon hij beginnen vertellen. Ik liet hem immers terugkeren naar zijn natuurlijke habitat. Dat maakte het gesprek veel makkelijker.

Het zit allemaal vervat in de communicatie met als doel deze te kunnen afstemmen op de persoon waarmee je praat. Pas in die zin kan iemand zich meer bewust worden van zijn of haar lichaam. To be or not to be... 
Je kan het heel simpel opmerken hoe de andere reageert op jouw vragen. De woorden die de persoon gebruikt geven al een bepaalde aanwijzing. 

Dus, wat is de vraag, denken of voelen?

Succes,
Ine