Drama in de dramadriehoek

De kracht van communicatie ligt in de communicatie zelf... en daar maken we onbewust al eens (heel veel) gebruik - of is het misbruik? - van. Het valt me op dat ik de afgelopen periode geregeld het principe van de dramadriehoek dien boven te halen om aan menig leidinggevenden uitgelegd te krijgen dat er steeds een valkuil loert in het aanklagen ... euh ... aanspreken ... van een of meerdere personen uit hun team.

En ik snap het hoor, er is al voor de zoveelste keer iets uitgelegd aan een teammember en nog doet die dat niet zoals het verwacht wordt of hoort te zijn. Elke keer opnieuw volgt een innerlijke zucht. De frustratie begint stilaan de kop op te steken. Of wat nog maar te denken van elk (nieuw) excuus dat er volgt waarvan dan wordt aangenomen dat er beterschap in zicht is voor de volgende keer, waarop de leidinggevende dan weer de behulpzame zelve wordt, het nog maar eens bedekt met de mantel der liefde en het voor een zoveelste keer uitlegt. Of nog anders, iets van de taken overneemt om nog één keer (want het is echt de laatste keer hoor...) ter hulp te schieten. Dat is dus de kant van de leidinggevende.

Maar wat gezegd van de kant van het teamlid? Reageert die rustig, hands-on en pakt die aan wat moet worden aangepakt? Top! Drama vermeden. Gaat die echter mee in het verhaal en volgt dus elke keer een (nieuw) excuus, dan kruipt die heel gezellig mee in de dezelfde put. 

'Verwijten vliegen heen en weer, schuldgevoel en hulp volgen en het spektakel herhaalt zich van voren af aan, maar uit die put kruipen, neen, dat doen ze niet.'

Zo zitten ze daar dan met zijn tweeën in een put elkaar heen en weer dingen te zeggen die op den duur in een wisselwerking gaan waarbij de ene eerst de aanklager speelt (da's dan meestal de leidinggevende), waarop de ander (in dit geval het teamlid) in de slachtofferrol kruipt, de aanklager daarop helper wordt, het slachtoffer daarvan gebruik maakt om zelf als aanklager de rol op te nemen, waarop de helper doorschuift naar slachtoffer, enzovoort. Met andere woorden, zowel de leidinggevende als het teamlid neemt om beurten een andere rol op, verwijten vliegen heen en weer, schuldgevoel en hulp volgen en het spektakel herhaalt zich van voren af aan (ter info: in persoonlijke relaties komt dit ook heel vaak voor), maar uit die put kruipen, neen, dat doen ze niet.

Wat kan er dan wel bij helpen? Bewustzijn, dat eerst en vooral. En verder, communiceren om er uit te stappen. Maar dan wel op een andere manier, ah ja. Of nog beter, bewust zijn dat die valkuil - de dramadriehoek dus - wel degelijk bestaat en je er gewoonweg niet in stapt.

Merk je dat dit ook iets is dat bij jou en je team speelt en wil je daar graag ondersteuning in, contacteer me gerust voor een vrijblijvende kennismaking.

Ik wens je een dramavrije communicatie,
Ine