Graag ook eens alleen zijn
Afgelopen week ging het in het radioprogramma waar ik al eens naar luister over wie graag wel eens alleen is. Eén van de presentators haalde meteen aan dat hij zo iemand is en men deed daarbij een oproep naar de luisteraars. Als naar gewoonte kwamen er allerlei reacties op. Er waren verschillende personen die het allen konden beamen dat ze - meestal na een drukke werkdag - er behoefte of zelfs nood aan hadden om eens alleen te zijn. Enkelen deden het ook andersom. Zo vertelde een vrachtwagenchauffeur dat hij na een ganse dag alleen op de baan te zijn, er baat bij had om 's avonds het gezelschap van zijn vrouw op te zoeken en daar dan van kon genieten. Eén luisteraar sprong er bij mij wel uit: een vrouw die vertelde dat ze echt de nood had om eens alleen te zijn, dat dat te veel druk zette op haar relatie en dat was uiteindelijk een reden voor haar om de relatie die ze had, stop te zetten. Mogelijk heftig, in eerste instantie, toch is dit voor mij geen onherkenbaar iets.
Niet dat ik me herken in wat de dame vertelde, wel dat het herkenbaar is in hoe we als mens in elkaar kunnen zitten. Je kan het vergelijken met een continuum (een lange, horizontale en oneindige lijn) waarbij zich aan de ene kant mensen bevinden die zich liever richten naar de buitenwereld, graag interactie aangaan met anderen, brede interesses hebben, eerder de neiging hebben om expressief te zijn (wat voor anderen dan weer als wat overweldigend kan overkomen) en graag eerst doen en dan pas denken. Aan de andere kant van het continuum heb je mensen die eerder worden aangetrokken door hun binnenwereld, ze geven eerder voorkeur aan concentratie (in plaats van interactie), hebben slechts enkele maar wel diepgaande interesses, zijn eerder rustig en reflectief en denken liever eerst na om dan pas te doen.
'Je kan met andere woorden je energie veel beter managen - want daar gaat het uiteindelijk over - zodat je dit ook beter aan de mensen om je heen kan aangeven.'
Gaat het over even alleen zijn, dan bevindt zich dat op het verschil tussen eerder expressief of eerder reflectief te zijn. De eerste geeft de voorkeur aan enthousiast en actief te handelen, de andere hecht waarde aan tijd alleen doorbrengen of zich even kunnen terugtrekken. Voor de volledigheid: de eerste kan ook wel eens behoefte hebben aan alleen te zijn, terwijl de tweede zich tegelijkertijd ook eens expressief kan opstellen. Het één sluit het ander zeker niet uit, het gaat er wel over hoe je qua inborst in elkaar zit en waar je op het einde van de rit (of de werkdag, of na een intensieve wedstrijd) behoefte aan hebt.
Weet je zelf wat jouw aangeboren voorkeur hierbij is, dan werkt dit zoveel makkelijker voor jezelf én kan het ook makkelijker worden voor anderen. Je kan met andere woorden je energie veel beter managen - want daar gaat het uiteindelijk over - zodat je dit ook beter aan de mensen om je heen kan aangeven. Zo leer je niet alleen jezelf en de ander beter kennen, je leert elkaars gelijkenissen en verschillen ook kennen en ermee rekening houden.
Wat het verhaal van de dame op de radio betreft, daar kan en ga ik geen uitspraak over doen.
Hoe jij als mens in elkaar zit en waar jij de voorkeur aan geeft, daar kan ik je mogelijk wel bij helpen, moest je daar aan twijfelen. Je weet me dan wel te vinden.
Geniet van je dag en het komende paasweekend... alleen of samen met anderen,
Ine