Instant je gedachten onder de loep nemen

Als mental coach schreef ik er al vaker over dat onze gedachten serieus met ons aan de haal kunnen gaan. Tijdens coachingsessies komt het geregeld ter sprake dat bewustzijn over onszelf, inclusief onze gedachten, het allerbelangrijkste is. Ben je je niet bewust van iets, dan kan je er ook niets aan veranderen. Zo simpel is het. Ben je je er dus niet van bewust op welke manier je aan het denken bent, dan zal je ze ook niet kunnen aanpassen. 

Niet dat je constant je gedachten dient te analyseren (daar wordt een mens ook niet beter van, integendeel zelfs, da's op den duur zéér vermoeiend, doe dat dus ook maar beter niet), neen, het gaat er vooral om om bij jezelf net die momenten er te kunnen uitpikken waarop je merkt dat er iets niet klopt. Je bent bijvoorbeeld geneigd om iets te doen wat je je had voorgenomen om niet te doen (goh ja, ik zal het hier maar zeggen, mijn guilty pleasure, chocolade, dat hoeft niet elke dag hé, daar heb ook ik aan moeten werken... moet het maar zo lekker niet zijn) of je maakt iets mee waarbij je merkt dat er iets in je lichaam blokkeert terwijl het iets leuks zou moeten zijn. 

Op vakantie in Madeira gingen we met het gezin een avontuur aan door een zipline te nemen. Je weet wel, zo'n ding waarin je in een harnas aan een kabel hangt, je je vasthoudt aan een ijzeren staafje en je met een razende vaart van de ene berg naar de andere raast. Daar in Madeira waren er twee delen: het eerste deel is 1km lang (da's een speeltuin voor je gedachten, geloof me!) en het tweede 600m. Je start vanop 320 meter boven zeeniveau, terwijl de zee vlakbij is. Volgens hun gegevens kan je in het tweede deel snelheden tot 110 km/u halen. Geen idee of dit bij mij het geval was, maar ik kan beamen dat het wel héél snel ging, amai amai...

'Net toen merkte ik bij mezelf dat de spanning in mijn lichaam zich begon op te bouwen en dat deed me beseffen dat het puur mijn gedachten waren die mij zo deden voelen.'

Maar goed, we waren er klaar voor. Ik hing volledig beveiligd in mijn harnas in de startpositie en hop, de begeleider liet de rem los waarna mijn rit begon. Die eerste meters zie je onder je voeten nog wat begroeiing langs de bergwand, daarna komt dat open gat van de vallei en zie je honderden meters onder u de huizen, wegen, auto's, bomen, groene velden, en ja, zelfs verderop de oceaan die knap ligt te blinken in de zon. Het was alleen jammer dat ik al dat moois niet meteen kon zien en beleven. Terwijl ik in een rechte lijn langs de kabel zoefde, gingen mijn gedachten een heel andere kant op: 'Oh, help, dat gaat hier snel, wauw, mijn benen hangen hier maar te bengelen, oei, oei, de wind is hevig en die duwt mij helemaal scheef, ai ai, ik voel mij hier niet op mijn gemak, hoe lang gaat dat hier nog duren, wat als ik hier een paniekaanval krijg, help...'. Net toen merkte ik bij mezelf dat de spanning in mijn lichaam zich begon op te bouwen en dat deed me beseffen dat het puur mijn gedachten waren die mij zo deden voelen. Op dat moment besloot ik afstand te nemen van mijn gedachten en een keuze te maken. Ofwel laat ik ze me verder leiden (en lijden) ofwel ging ik bewust anders denken. Ik koos voor het tweede, richtte me op mijn adem en keek rond. Bewust. Ik dwong mezelf om ook heel bewust te denken: 'Wauw, dit is kicken!', 'Wat is het hier mooi!', 'Dat ik dit nu kan meemaken, echt leuk zo!' Pas toen zag ik de pracht van de omgeving en kon ik ervan genieten. Ook al was het spannend, het was nu een gezonde spanning. Een heel verschil met daarnet!

Net doordat ik in staat ben geweest om tijdens het eerste deel mijn gedachten zo om te draaien, was ik in staat om het tweede deel veel bewuster te beleven, ook al ging het daar zó snel. Moest ik daar bang zijn geweest, dan was het even ogen sluiten en ik was er al, denk ik. Maar goed, dat was nu dus niet nodig. Nu kreeg ik een enorme adrenalinestoot en kon ik er weer tegen. Zo'n kick hoef ik op mijn leeftijd niet elke dag meer te hebben hoor, ook al is het heel leuk ;-)

Kortom, door je gedachten onder de loep te nemen, het zogenaamde metadenken, kan je leren nagaan of ze wel kloppen. Van daaruit kan je dan je keuze maken. Klinkt simpel. Maar eerlijk, eens je dat onder de knie hebt, lukt het steeds beter. Het is in feite net zoals ik het in de blog van vorige maand beschreef, je gedachten kan je trainen. Maar dus eerst dat bewustzijn. 

Blijf je toch steeds vastlopen, weet dan dat je er in kan worden begeleid om ze te leren herkennen. Neem gerust en geheel vrijblijvend contact op voor een eerste kennismaking en we bekijken het samen verder.

Ine