Kwestie van interpretatie

In eerdere blogs heb ik het al wel eens gehad over communicatie. Het is een lang woord waar heel wat betekenis achter zit... meestal figuurlijk, vaak ook letterlijk. Want de juiste betekenis achterhalen bij wat iemand naar jou communiceert, klinkt makkelijk en in de praktijk blijkt het, meestal nadien, moeilijk te zijn (geweest). Vermits op een correcte manier communiceren zodat je zowel verbaal als non-verbaal begrepen wordt, deel uitmaakt van mijn dagelijkse bezigheden, let ik er bewust ook goed op dat er geen ruis komt opdagen. Maar nu heb ik met scha en schande toch wel even moeten ervaren dat die ruis er wel degelijk was toen ik zelf als klant ergens was.

'De manier waarop hier nu werd gecommuniceerd heeft me wel nogmaals wakker geschud dat het echt van belang is om goed bij elkaar na te vragen dat elkaars communicatie wordt begrepen zoals die bedoeld is.'

Een aantal maanden geleden was er iets aan de hand met onze kat, een kater van vijftien jaar oud. Het is een geweldig beest, hij wordt in ons gezin niet zomaar beschouwd als een huisdier, neen, hij is een gezinslid. En ja, we merken dat hij dat ook weet. Met zijn Garfieldstreken komt hij soms heel erg ver. Ik geef toe, hij wordt vertroeteld. Maar goed, een dier moet af en toe ook eens op check-up naar de dierenarts, vooral wanneer je merkt dat hij met momenten moeite had met zijn eten binnen te houden. Daar ter plekke wordt hij onderzocht, hij ondergaat terloops ineens een manicure en pedicure en wordt helemaal nagekeken. Onze kat laat het allemaal begaan en neemt de complimenten van hoe prachtig hij wel is, met de nodige allure in ontvangst (Garfieldstreken hé). Terloops wordt er gesproken over de zin van nu of in de toekomst nog eens een bloedafname te doen zodat alle waarden goed kunnen worden nagekeken. Vermits ik niks opmerkte van hoogdringendheid gingen de dokter en ik er beiden mee akkoord om pas bij de volgende jaarlijkse controle bloed te trekken.

Tot onlangs het arme beest erg veel last begon te krijgen van wreed ambetante ongemakken, vooral voor hemzelf en in het verlengde ook voor ons (de kuisploeg stond bijna elke dag paraat). Dus wij terug naar de dierenarts en daar werd onze kat vriendelijk ontvangen door de andere arts. Deze arts was meteen heel duidelijk om een bloedafname te nemen en gaf er instant de heel duidelijke reden voor onze kat mee aan. Ja, we benaderden al even het worst-case-scenario. Zo duidelijk was het dus! Met andere woorden, we waren misschien al te laat. Ik kan je garanderen, de angst sloeg ons om het hart. Terloops gaf deze dokter ook nog even mee dat ik het was die een bloedafname bij de vorige consultatie niet wou. Howla, wacht even, echt? In het belang van onze kat ging ik er hier nu niet verder op in, maar zoals ze in het engels zeggen 'I was not amused'. Toen later de andere dokter (die van de vorige keer) erbij kwam, werd dit door hemzelf opnieuw aangehaald en probeerde hij op een luchtige toon te stellen dat hij dacht dat ik nu boos was op hem. Ik herhaal hier: howla, wacht even, echt? Nu was het voor me duidelijk, hier zat heel veel ruis op onze communicatie! We hebben het daar ter plekke uitgepraat: ik gaf mijn teleurstelling aan, niet mijn boosheid, dat ons vorige gesprek voor ons beiden duidelijk iets anders had betekend. En toen kwamen zijn woorden: 'dat is dan kwestie van interpretatie'. Wauw, die bleef hangen, zelfs nu nog terwijl ik er over schrijf.

Communicatie, het is en zal altijd een hekel punt blijven bij velen. Bij deze dokter bleken vooral veel assumpties in de weg te zitten, zoals 'mensen willen dat niet altijd' of 'het kost dan te veel geld'. In meerdere gesprekken met mijn eigen klanten haal ik het wel eens vaker aan: 'assumption is the mother of all fuck ups'. Deze vertaal ik niet, je weet ongetwijfeld wel wat ermee wordt bedoeld. 

Voor de duidelijkheid, we zijn al dik vijftien jaar tevreden over de dierenartsen van onze kat. Hij wordt er steeds met de beste zorg omringd en verzorgd. De manier waarop hier nu werd gecommuniceerd heeft me wel nogmaals wakker geschud dat het echt van belang is om goed bij elkaar na te vragen dat elkaars communicatie wordt begrepen zoals die bedoeld is. Heb je zelf ook een huisdier en ga je er binnenkort mee naar de dierenarts, dan weet je alvast waar je écht op kan letten ;-)

Liefs,
Ine